Σκέφτομαι, εάν η Ελλάδα ήταν συνταγή θα ήταν, στην καλύτερη, μια σαλάτα… μια μεγάλη σαλάτα. Κι εγώ, δεν λέω, την αγαπώ την Ελλάδα αλλά ως άλλη Αρλέτα θα της τραγουδούσα: Δεν θέλω να σε ξαναδώ, μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα… αλλά εδώ είμαι, στην Ελλάδα εννοώ, και λέω να φτιάξω να φάω μια μεγάλη, μπερδεμένη, αλλά πάντα νόστιμη… σαλάτα!!!

Το φαγητό είναι θέμα ψυχολογίας, όταν μέσα σου βράζεις, δεν μπορείς να μαγειρέψεις ακολουθώντας γραμμάρια, τεχνικές ακριβείας, χρόνους, ποσότητες… γι αυτό μια σαλάτα σε τέτοιες περιπτώσεις σε ‘ξελασπώνει’. Ρίχνεις λίγο από το ένα, λίγο από το άλλο, λίγο περισσότερο αυτό που σου κάνει κέφι και καθόλου αυτό που δεν σου αρέσει, οκ το γράφει έτσι η συνταγή αλλά δεν μου αρέσει βρε παιδί μου, με το ζόρι;;; τότε είναι που φτιάχνεις μια σαλάτα όπως ακριβώς σου αρέσει… να την ευχαριστηθείς, α και για να μην ξεχάσω, εάν η σαλάτα σου

πετύχει, γράψτε την κάπου να θυμάσαι τι έβαλες, εγώ το κάνω σπάνια και μετανιώνω πάντα… αλλά πάλι έτσι είμαι εγώ!

Λίγα φρέσκα τοματίνια, γιατί, προφανώς, ακόμα έχουμε καλοκαίρι σ’ αυτή τη χώρα

My Very Own Salad ή αλλιώς Η σαλάτα μου

Για 1 ή 2 άτομα (εάν είστε γενναιόδωροι θα την μοιραστείτε)

20 τοματίνια στη μέση ή
2 μεσαίες τομάτες
1 πιπεριά Φλωρίνης ψιλοκομμένη
2 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
1 μικρό αγγουράκι
6 φύλλα φρέσκο βασιλικό
1 ντάκος μουλιασμένος & σπασμένος
40 γρ. φέτα και 30γρ. κατίκι Δομοκού
ελαιόλαδο
ξύδι βαλσάμικο λευκό
λίγο αλάτι

για να φτιάξετε την σαλάτα σας
σε ένα μεγάλο μπολ τοποθετείτε τον ντάκο σπασμένο σε 4-5 κομμάτια, ρίχνετε μια κουταλιά ελαιόλαδο και λίγο ξίδι. Στη συνέχεια βάζετε στο μπολ τα κομμένα υλικά, αγγούρι, φρέσκα κρεμμυδάκια, τοματίνια και τα φύλλα του βασιλικού,
Σε ένα μικρό μπολ ανακατεύετε με ένα πιρούνι, την φέτα με το κατίκι Δομοκού, 2 κουταλιές ελαιόλαδο και μια κουταλιά ξύδι. Περιχύνετε την σαλάτα με το ντρέσινγκ και απολαμβάνετε.