Από μικρή πίστευα πως «κρατούσα» κάπου από την μακρινή Άπω Ανατολή…

Ίσως ήταν τα μαύρα σχιστά μου μάτια, τα ίσια μαύρα μαλλιά, ίσως ότι ξένοι ρωτούσαν τους γονείς μου εάν με υιοθέτησαν από το Βιετνάμ ή τις Φιλιππίνες. Για την παιδική ψυχή μου όλα αυτά ήταν ένα τραύμα, το οποίο ενίσχυε με σαδιστική, σχεδόν, ικανοποίηση ο μεγάλος μου αδερφός (*κι εγώ σ’ αγαπάω μπρο). Μέχρι που ανακάλυψα, παιδί ακόμα, την Ασιατική κουζίνα. Ξαφνικά, άρχισα να βλέπω την δήθεν ασιατική μου καταγωγή με άλλο μάτι. Ναι, τελικά, πρέπει να υπήρχε μια κάποια σχέση, δεν μπορεί, λες και οι γευστικοί μου κάλυκες ήταν πάντα έτοιμοι να γευτούν και να απολαύσουν αυτές τις τόσο διαφορετικές γεύσεις. Λες και οι περίεργες, για μένα τότε, γεύσεις ήταν αποτυπωμένες στη «γευστική μου κληρονομιά»… Λάτρεψα τη σόγια σος, το τεριάκι, τα νουντλς, το τζίντζερ, τη σάλτσα δαμάσκηνο, τα μανιτάρια σίτακε, το μπαμπού, τα γκίοζα, το τόφου…the list is endless! Μεγαλώνοντας, λίγο, αγάπησα εξίσου, ίσως και παραπάνω, το σούσι, το εκρηκτικά καυτερό γουασάμπι, τα σασίμια και τα νιγκίρια!!!

Ω ναι, τελικά το παραδέχομαι I have a Japanese Soul

…ιδού μια ακόμη, απτή, απόδειξη, είναι τυχαίο το ότι κρατάω το ποτήρι μου ως ευγενής Γιαπωνέζα με τα δύο χέρια; ή μήπως είναι τυχαίο ότι δίνω γιαπωνέζικα φιλιά;

και ναι στο γουόκ δουλεύω μόνο με τσοπ στικ… πως αλλιώς θα ήμουν Japanese Soul, εάν όλα ήταν εύκολα;

My Ramen Noodles
για 3-4 άτομα

υλικά
250 γρ. ramen noodles
300ml ζωμός λαχανικών
20 γρ. αποξηραμένα σίτακε (γρεβενών)
3 φρέσκα κρεμμυδάκια
½ καρότο
1 πιπεριά φλωρίνης
½ λεμονόχορτο σε λεπτές ροδέλες
2 εκ. κομμάτι φρέσκο τζίντζερ
100 γρ. φασολάκια
8 μεσαίες γαρίδες
6 κουταλιές σόγια
1,5 κουταλιά μίριν
1 κ.γ. καστανή ζάχαρη
1 πρέζα σκόρδο αποξηραμένο
2 κ.γ. κρεμμύδι αποξηραμένο
1 κουταλιά σησαμέλαιο
(*το κόψιμο των λαχανικών είναι σε μικρά μπαστούνια, ζουλιέν, όπως στις φωτογραφίες).

Εκτέλεση
Ζεσταίνετε καλά το γουόκ στη φωτιά και προσθέτετε το σησαμέλαιο (*εάν δεν έχετε γουόκ, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα βαθύ αντικολλητικό τηγάνι). Στη συνέχεια χαμηλώνετε λίγο την φωτιά και σοτάρετε το τζίντζερ με το λεμονόχορτο και τα φρέσκα κρεμμυδάκια, τα αρώματα είναι απίστευτα. Ρίχνετε στο γουόκ, τη ζάχαρη, το σκόρδο και το κρεμμύδι και ανακατεύετε καλά. Ακολουθούν τα λαχανικά, πιπεριά, καρότο, φασολάκια και τέλος τα μανιτάρια στραγγισμένα, τα οποία έχετε μουλιάσει για 15 λεπτά στον ζωμό λαχανικών. Τελευταίες προστίθενται οι γαρίδες και ανακατεύετε για 2-3 λεπτά. Προσθέτετε τα βρασμένα, σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου 3-5 λεπτά, νουντλς και ανακατεύετε καλά με όλα τα υλικά. Τέλος προσθέτετε τη σόγια και το μίριν. Η όλη διαδικασία μαγειρέματος στο γουοκ δεν κρατάει περισσότερο από 15 λεπτά. Οι κινήσεις σας πρέπει να είναι γρήγορες και συνεχείς και γι αυτό είναι σημαντικό να έχετε όλα τα υλικά δίπλα σας. Ειδικά εάν χρησιμοποιείτε γουοκ πρέπει να προσέχετε να μην σας αρπάξουν τα υλικά και καούν.

Εάν θέλετε μπορείτε να κρατήσετε τον ζωμό στον οποίο έχετε μουλιάσει τα μανιτάρια και να το σερβίρετε με τα νουντλς σας για να έχετε ένα πιο αληθινό γιαπωνέζικο πιάτο με ramen noodles!

Μου αρέσει πολύ να απολαμβάνω ένα ωραίο πρωινό, ένα Κυριακάτικο μπραντς καθώς κι ένα απολαυστικό μεσημεριανό… εκεί γύρω στις τρείς το μεσημέρι, συνήθως, τελειώνει το ημερήσιο ενδιαφέρον μου για φαγητό. Δεν είναι πως δεν τρώω ποτέ το βράδυ, τουναντίον, αλλά ποτέ με το ίδιο ενδιαφέρον όπως για τα πρωινομεσημεριανά γεύματα… περίεργο αλλά κάπως έτσι λειτουργούσε πάντα η «γαστριμαργική» μου διάθεση! Εντελώς εγωιστικά λοιπόν ψάχνω, φτιάχνω και ψήνω όλα αυτά τα καλούδια που «καλύπτουν» τις απαιτητικές ώρες της όρεξης μου.

Κατά καιρούς δε, με πιάνουν μονομανίες και τρώω το ίδιο πρωινό ( όπως και πίνω το ίδιο ποτό… αυτή είναι άλλη ιστορία!), σχεδόν τελετουργικά, ώσπου μια μέρα αυτή η μονότονη επανάληψη ζητάει να αντικατασταθεί, χάνει κάθε ενδιαφέρον και νόημα.. όχι άλλο τα ίδια & τα ίδια!!!

Κάπου εκεί κάνει την εμφάνιση του ένα υλικό, που κατά τ’άλλα σνομπάρω, που κατά κόσμον θεωρείται ελαφρώς ξεπερασμένο και εντελώς ανθυγιεινό… το βούτυρο, ναι ναι το βούτυρο!!!

Με αλεύρι, λίγη μαύρη σοκολάτα, με υγιεινά- γεμάτα βιταμίνη C -κράνμπεριζζζζζ , φτιάχνω το απόλυτο, το βουτυρένιο….

Αυτό που το βγάζεις από το φούρνο και το κόβεις στη μέση ενώ τα δάχτυλα σου καίγονται, κι ενώ η γλώσσα σου πρόκειται να καεί κι αυτή,  και το ξέρεις από πριν γιατί δεν είναι δα η πρώτη φορά που θα σου συμβεί…

Αυτό ακούει στο όνομα Scone ( Σκόουν ελληνιστί). Δεν το είχαμε στο χωριό μου είναι η αλήθεια, αλλά το μάθαμε και το εκτιμήσαμε ιδιαιτέρως!!!

Προσθέτω και τα «υγρά» υλικά του, μέλι, αυγό και γάλα με λίγο λεμόνι (να κόψει), στο μίξερ με το φτερό…

Και μετά το ζυμώνω με τα χεράκια μου γιατί τα σκόουνς είναι και θεραπευτικά. Μετά τη δωδέκατη φορά ζυμώματος έχει φύγει κι ένα βάρος, εγγυημένο αυτό που σας γράφω και επιστημονικά αποδεδειγμένο για τα σίγουρα αποτελέσματα του!

Τη συνέχεια μπορείτε να την φανταστείτε, αυτοσχεδιάστε με έξτρα βούτυρο, ναι γίνεται, μαρμελάδα & μέλι & σκέτα & όπως θέλει ο καθένας…

Oh scone me tender!!!

Chocolate & Cranberries Scones

3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2,5 κ.γ. μπέικιν πάουντερ

½ κ.γ. σόδα μαγειρική

2 πρέζες αλάτι

1 μεγάλο αυγό

2-3 κουταλιές μέλι

¾ κούπας γάλα με λίγες σταγόνες λεμόνι

200 γρ. βούτυρο κρύο κομμένο σε κύβους

100 γρ. μαύρη σοκολάτα

100 γρ. κράνμπερι

προθερμάνετε τον φούρνο στους 200 C

Σε ένα μπολ ανακατεύετε το αλεύρι, μπέικιν πάουντερ και αλάτι.  Στο μίξερ με το φτερό αναμειγνύετε το μείγμα του αλευριού με το βούτυρο μέχρι να μοιάζει με χοντρά ψίχουλα. Προσθέτετε το αυγό και στη συνέχεια το μέλι, τέλος τα κομμάτια της σοκολάτας και τα κράνμπερι. Σε καθαρό και ελαφρώς αλευρωμένο πάγκο ζυμώνετε το μείγμα μέχρι και 12-15 φορές ή μέχρι να πονάνε τα χέρια σας αρκετά ( την επόμενη θα έχετε πιαστεί λιγάκι…)

Απλώνετε με έναν πλάστη τη ζύμη σε πάχος περίπου 2,5 εκ. Και με ένα τσέρκι για μπισκότα με διάμετρο 8 εκ κόβετε τα σκόουνς και τα τοποθετείτε στο ταψί πάνω σε αντικολλητικό χαρτί. Μπορείτε να αλείψετε με λιγο γάλα ή με ένα ελαφρώς χτυπημένο αβγό την επιφάνεια και να τα βάλετε για ψήσιμο για 15 – 18 λεπτά.

Τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε….

Επειδή μπέργκερ είχαμε και στο χωριό μου, κυριολεκτικά μιλάω… είναι περίπου σαν να λέμε πως είμαι παιδί του μπέργκερ, είπα να καταπιαστώ με το τόσο γνώριμο είδος! Αλλά ακόμη κι ένα μπέργκερ θέλει το τουίστ του, ένα μικρό πείραγμα, κάτι κάτι!!! Τα είπαμε έτσι δεν είναι; Ανοίγει και ο καιρός, να μαζευτούμε, να περάσουμε όμορφα, αυτές τις ηλιόλουστες μέρες με τις κουβέντες να κρατάνε με τις ώρες, να τρώμε και να πίνουμε παρέα!

Το κρέας όμως δεν το αγαπώ ιδιαιτέρως, ασε που σούπερ νόστιμα μπέργκερ τρώμε συχνα πυκνά ( όσοι ζούμε στην Αθήνα τουλάχιστον) στο αγαπημένο μου Colibri στο Παγκράτι, να τα λέμε αυτά!!!! Θα σκαρώσω ένα μπεργκερ με φρέσκο σολομό που του έχω και αδυναμία, θα βάλω και παντζάρι για χρώμα και γλύκα… θέλω και λίγη Ασία μέσα, να «σπάσει» την Αμερικανιά, λίγο wasabi & baby corn, καυτερό και γλυκό μαζί!!! Ε, μιας και το γύρισα στο fusion να σας πω πως σπάνια μου αρέσουν τα ψωμάκια που χρησιμοποιούν στα μπεργκερ, οπότε πάει κι αυτό, το αλλάζω με στρόγγυλη μικρή πίτα, ναι αυτή για τα σουβλάκια, γιατί; Γιατί μπορώ και γιατί του πάει πολύ, δοκιμάστε το…

Έχει τη δουλειά του αυτό το μπέργκερ αλλά αξίζει, αξίζει και πολύ μάλιστα!

αποφάσισα δε, να το σερβίρω με τσιπς γαρίδας και ντιπάκι με sweet & chilli sauce…πιο foodporn δεν γίνεται!!! απολαυστικό…

 

Salmon Burger

για 4 άτομα

υλικά

600 γρ. φιλέτο σολομού βρασμένο για 10 λεπτά

3 πατάτες βραστές

3 κουτ. ψιλοκομμένο μαϊντανό

αλάτι & φρεσκοτριμμένο πιπέρι

½ κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2 χοντροκομμένες φέτες ξερό ψωμί (μόνο ψίχα)

2 αυγά χτυπημένα ελαφρώς

4 φέτες παντζάρι ( βραστό)

100 γρ. baby corn

4 φύλλα μαρούλι σγουρό (καλά πλυμμένο)

80 γρ. μαγιονέζα

1 κ.γ. wasabi σκόνη ή 2 κ.γ. wasabi paste

8 στρόγγυλες μικρές πίτες

1 πακέτο τσιπς γαρίδας

sweet & chilli dipping sauce

 

για να φτιάξετε το μπεργκερ του σολομού

καθαρίζετε και βράζετε τις πατάτες για 30 λεπτά, σουρώνετε και τις λιώνετε σε μορφή πουρέ με ένα πηρούνι. Βράζετε το φιλέτο του σολωμού σε μέτρια φωτιά για 10 λεπτά, το βγάζετε από τη κατσαρόλα, αφαιρείτε το δέρμα του σολομού και με ένα πηρούνι “μαδάτε” το σολομό σε μικρά κομμάτια. Ψιλοκόβετε τον μαϊντανό και ανακατεύετε τα τρία συστατικά σε ένα μπολ με αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Σε ένα μουλτι χτυπάτε το ψωμί ώστε να γίνει ψίχουλα. Πλάθετε τα “μπιφτέκια” του σολομού και ξεκινώντας από το αλεύρι, στη συνέχεια το αυγό και τέλος τα ψίχουλα, τα τοποθετείτε στο ταψί του φούρνου ( με λαδόκολλα) και ψήνετε για 20 λεπτά στους 200 C ( προθερμασμένος φούρνος σε αέρα).

Σε ένα μικρό μπολ ανακατεύετε τη σκόνη wasabi με τη μαγιονέζα & δοκιμάζετε, εάν θέλετε πιο έντομη τη καυτερή γεύση του wasabi μπορείτε να προσθέσετε κι άλλο. Στη συνέχεια ξεκινάει η “συναρμολόγηση” του μπεργκερ:

Πίτα, εαν θέλετε τις ψήνετε λίγο στο γκριλ, μαρούλι, wasabi μαγιονέζα, φέτα παντζαριού, μερικά baby corn, το μπιφτέκι σολομού και τέλος πίτα!

 

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα δάσος, παρέα με ξωτικά και κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι…fairyland! Πρωταγωνιστές δε, τέσσερις νέοι Αθηναίοι. Στο δικό μου όνειρο θερινής νυκτός, υιοθέτησα τον ρόλο της Ερμίας, της κόρης που αρνείται να συμβιβαστεί…είστε ευπρόσδεκτοι να πάρετε κι εσείς τον ρόλο σας στο ονειρικό αυτό παραμύθι του Σαίξπηρ, και σε περίπτωση που αναρωτιέστε, το ρόλο της ασυμβίβαστης Ερμίας τον μοιράζομαι με μεγάλη μου χαρά!!!
Αλήθεια, πως μου ήρθε εμένα αυτό;;;
Πίσω όμως στην πραγματικότητα, όταν γράφηκε τούτο δω το κείμενο στα τέλη του Απρίλη, η διάγνωση ήταν «Εαρινή Κόπωση». Ωραία, σκέφτηκα, κι εγώ ήδη ονειρεύομαι καλοκαιρινές νύχτες, γεμάτα φεγγάρια, δροσερά καταφύγια…
Η εαρινή κόπωση είναι κάτι σαν σύνδρομο, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει για τους ακριβείς λόγους ύπαρξης της, ο συνεχής πονοκέφαλος ωστόσο ήταν η απόδειξη της δικής μου υπαρκτής εαρινής κόπωσης!
Ορισμένες τροφές βοηθούν, λέει, να την καταπολεμήσεις. Μερικές από αυτές τις τροφές είναι τα φρούτα, τα λαχανικά, οι ξηροί καρποί…κυρίως ωμά, μη επεξεργασμένα τρόφιμα. Χμμ κάτι θα μπορούσα να κάνω για την κατάσταση μου τελικά, ε και ναι, λίγο θα αυτοσχεδιάσω καλοκαιρινής διάθεσης γάρ…
Το πρωί που έχω όλη τη καλή διάθεση να ‘καταπολεμήσω’ την εαρινή μου κόπωση, θα δώσω στον οργανισμό μου όλες τις σωστές τροφές, τα στοιχεία, τις βιταμίνες για να στυλωθεί…

My first
Ωμά καρότα, πράσινο μήλο, ένα σέλερυ, ψιλοκομμένο φρέσκο τζίντζερ, χυμός από μερικά πορτοκάλια, όλα στο μπλέντερ, πραγματικό μπουστάρισμα!!!

My next
Βαθύ χρώμα- χάρμα οφθαλμών, απλό, θρεπτικό και αρκετά ξινό για να το θυμάσαι… παντζάρι και ανανάς ποιος θα το πίστευε;;;

στη συνέχεια της ημέρας, ομολογώ, η διάθεση μου αλλάζει, γίνεται κάπως ασυμβίβαστη, σαν την Ερμία, και αποκτάει έναν δικό της χαρακτήρα, αγγλιστί it has a mind of its own!!!
κι επειδή, κάπως, μου έμεινε αυτή η πληροφορία για την καταλληλότητα των ξηρών καρπών, αλλά σκέτοι δεν πάνε, σκέφτομαι…μήπως να σκαρώσω ένα μιλκσέικ με καραμελωμένα αμύγδαλα; μήπως να βάλω και λίγη μαύρη σοκολάτα για ενέργεια και ας πούμε λίγο μαύρο ρούμι ή μπέρμπον;;; σαν να πήρε να βραδιάζει…

My everything

Oh spring fatigue I’m so over you!!!

My First Smoothie
για 1-2 ποτήρια

3 καρότα
1 πράσινο μήλο
3 μικρά πορτοκάλια
1 σέλερυ στικ
1 εκ. ρίζα τζίντζερ

My Next Smoothie

3 παντζάρια βρασμένα
200 γρ. ανανά
80 ml χυμό ανανά

*στο μπλέντερ, σερβίρω με πάγο

My Everything The Milkshake
για 1-2 ποτήρια

για τη σως σοκολάτα
150 γρ. κουβερτούρα
150 γρ. κρέμα γάλακτος
30 γρ. βούτυρο
2 κουταλιές σπασμένα αμύγδαλα
400 γρ. παγωτό βανίλια
200 γρ. γάλα
1-2 μεζούρες μαύρο ρούμι ή μπέρμπον

για τη σαντιγί
150 γρ. κρέμα γάλακτος
1 κουταλιά

Για να φτιάξετε τη σως σοκολάτα, λιώνετε όλα τα υλικά σε χαμηλή φωτιά σε μπεν μαρί ανακατεύοντας κατά διαστήματα, αφήνετε τη σως να κρυώσει. Με ένα σύρμα ζαχαροπλαστικής ανακατεύετε το παγωτό βανίλια με το γάλα και τέλος το ρούμι, με αυτόν τον τρόπο το μιλκσέικ θα είναι αρκετά κρεμμώδες! Σε ένα παγωμένο μεταλλικό μπολ χτυπάτε την κρέμα γάλακτος με την άχνη σε σαντιγί.
Περιχύνετε το ποτήρι με τη σως σοκολάτας και μια κουταλιά από τα αμύγδαλα. Αδειάζετε στο ποτήρι το μείγμα του παγωτού και τέλος βάζετε τη σαντιγί κι ό,τι σας κάνει κέφι στο τέλος!!!

Nights in Gin Tonic, από την θεωρία στην πράξη

Λοιπόν έχουμε και λέμε: φυσιολογία της γεύσης, γευστικοί κάλυκες κτλ κτλ
Στην ανθρώπινη γλώσσα υπάρχουν αυτά τα μικροσκοπικά αισθητήρια όργανα που αναγνωρίζουν τις 5 βασικές γεύσεις ( πικρή, αλμυρή, ξινή, γλυκιά και ουμάμι* αυτό θα το πιάσουμε άλλη φορά, είναι θέμα από μόνο του!!!)

Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι η πικρή γεύση αναγνωρίζεται από τον άνθρωπο ως δυσάρεστη ή ενοχλητική… σ’ αυτό το σημείο ξεκινάει το δικό μου πρόβλημα, σ’ αυτή τη συγκεκριμένη γραμμή σταματάω την ανάγνωση… γιατί πολύ απλά μετά τα όξινα, τα πικρά είναι τα αγαπημένα μου.-  ξέρω, η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, κλισέ αλλά πραγματικότητα!

Αυτή λοιπόν, η ιδιαιτερότητα στους γευστικούς μου κάλυκες, καταλήγω, είναι που κάνει την γεύση του τζιν τόνικ, εάν και πικρή, τόσο ευχάριστη σε εμένα!!! Φυσικά, η αφορμή για να γράψω αυτά που γράφω δεν είναι οι γευστικοί μου αισθητήρες αλλά οι περυσινές καλοκαιρινές βραδιές που πέρασα με αγαπημένους φίλους και πολλά, μα πάρα πολλά τζιν τόνικ, αποκλειστικά και μόνο τζιν τόνικ. Οπότε αναρωτήθηκα, για ποιους λόγους αγαπάω τόσο πολύ αυτή τη πικρή γεύση… και μετά διάβασα και googlara και σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κάποια ενδιαφέροντα ευρήματα περί τόνικ & τζιν!!!

Ας αρχίσω με το τόνικ, για το οποίο πολύ κουβέντα έγινε φέτος το καλοκαίρι. Εάν σκεφτεί κανείς ότι η αρχική του χρήση ήταν από άγγλους στρατιώτες στην Ινδία για την καταπολέμηση της ελονοσίας, τότε δεν τα πήγε κι άσχημα στην πορεία!!! Α και να μην ξεχάσω να σας πω ότι η πικρή γεύση του τόνικ οφείλεται στην κινίνη!!! Όσο μεγαλύτερη περιεκτικότητα τόσο περισσότερη πίκρα, τόσο περισσότερο μου αρέσει!!! Για το diet tonic water δεν θα σας πω πολλά γιατί πολύ απλά ντρέπομαι… σας ενημερώνω ωστόσο ότι υπάρχει και μπορείτε να το αγοράσετε, η ευθύνη του αποτελέσματος είναι δικιά σας.

Τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά, GIN, το όνομα του οποίου προκύπτει από το juniper, ή κέδρος στην γλώσσα μας, το βασικό του συστατικό. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες Gin και μπλα μπλα μπλα…

Ευχαριστώ, από καρδιας, τους Ιταλούς μοναχούς του 11 αιώνα για την πρώτη απόπειρα, ever, να φτιάξουν τζιν καθώς και τον Ολλανδό γιατρό Franciscus Sylvius για την τελειοποίηση του τoν 17 αιώνα, Respect!

Τζιν τόνικ λοιπόν:

Παγάκια, μια μεζούρα τζιν ( περί ορέξεως ουδείς λόγος), μια φέτα λάιμ & λίγο χυμό λάιμ ( στο συγκεκριμένο τζιν, της φωτογραφίας, ενδείκνυται το αγγούρι και όχι το λάιμ!!!) και τέλος Indian Tonic Water, όσο πιο πικρό τόσο το καλύτερο! Οι αναλογίες τζιν και τόνικ είναι συνήθως 1 προς 1 ή 1 προς 2, το αφήνω σε εσάς!!!

Oh enjoy!!!

υ.γ.1 για τους υπολογισμούς που κάναμε με την Ι. για την κατανάλωση των τζιν τόνικ πέρυσι το καλοκαίρι, δεν θα σας γράψω… άλλωστε τα εν οίκω μη εν δήμω!

υ.γ.2 επίσης να μην ξεχάσω: Don’t drink and drive!!!

υ.γ.3 το τζιν αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για ένα ορεκτικό… ακολουθεί

 

Ταρτάρ Σολομού μαριναρισμένο σε τζιν & λάιμ

Για 4 άτομα

για να φτιάξετε το ταρτάρ θα χρειαστείτε τα εξής υλικά

1 φιλέτο φρέσκου σολομού 500 γραμμαρίων

χυμό από 2 lime ή λεμόνια

1,5 μεζούρα τζιν ( όχι ιδιαίτερα ξηρό)

2 κουταλιές φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο

2 κουταλιές  σχοινόπρασο ψιλοκομμένο

3 κουταλιές ελαιόλαδο

1 μικρό αγγουράκι ψιλοκομμένο-καρέ

1 κ.γ. κέδρος σπασμένος στο γουδί

αλάτι

*φρεσκοτριμμένο πιπέρι, προεραιτικό!

Αφαιρείτε το δέρμα από το φιλέτο σολομού.

Κόβετε το φιλέτο του σολομού σε πολύ μικρά κομμάτια και τα τοποθετείτε σε ένα μεγάλο μπολ.

Σε ένα μπολ προσθέτετε στο μπολ τον χυμό lime, το ελαιόλαδο, το τζιν, το σχοινόπρασο,  τον κέδρο, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ανακατεύετε.

Αδειάζετε τη μαρινάδα στο μπολ με τον σολομό και αφήνετε το μείγμα να μαριναριστεί, σκεπασμένο στο ψυγείο, για 20 λεπτά,  προσθέτετε το αγγουράκι και το φρέσκο κρεμμυδάκι και ανακατεύετε .

Για μια μερίδα γεμίζετε ένα μικρό γυάλινο μπολ με το μείγμα του σολομού και το σερβίρετε όπως είναι με μερικές φέτες φρέσκο ψωμί.

Εάν σας κάνει κέφι σερβίρετε το ταρτάρ σας  πάνω σε ένα μείγμα από φρέσκα μυρωδικά.

Oh enjoy!!!