Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα δάσος, παρέα με ξωτικά και κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι…fairyland! Πρωταγωνιστές δε, τέσσερις νέοι Αθηναίοι. Στο δικό μου όνειρο θερινής νυκτός, υιοθέτησα τον ρόλο της Ερμίας, της κόρης που αρνείται να συμβιβαστεί…είστε ευπρόσδεκτοι να πάρετε κι εσείς τον ρόλο σας στο ονειρικό αυτό παραμύθι του Σαίξπηρ, και σε περίπτωση που αναρωτιέστε, το ρόλο της ασυμβίβαστης Ερμίας τον μοιράζομαι με μεγάλη μου χαρά!!!
Αλήθεια, πως μου ήρθε εμένα αυτό;;;
Πίσω όμως στην πραγματικότητα, όταν γράφηκε τούτο δω το κείμενο στα τέλη του Απρίλη, η διάγνωση ήταν «Εαρινή Κόπωση». Ωραία, σκέφτηκα, κι εγώ ήδη ονειρεύομαι καλοκαιρινές νύχτες, γεμάτα φεγγάρια, δροσερά καταφύγια…
Η εαρινή κόπωση είναι κάτι σαν σύνδρομο, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει για τους ακριβείς λόγους ύπαρξης της, ο συνεχής πονοκέφαλος ωστόσο ήταν η απόδειξη της δικής μου υπαρκτής εαρινής κόπωσης!
Ορισμένες τροφές βοηθούν, λέει, να την καταπολεμήσεις. Μερικές από αυτές τις τροφές είναι τα φρούτα, τα λαχανικά, οι ξηροί καρποί…κυρίως ωμά, μη επεξεργασμένα τρόφιμα. Χμμ κάτι θα μπορούσα να κάνω για την κατάσταση μου τελικά, ε και ναι, λίγο θα αυτοσχεδιάσω καλοκαιρινής διάθεσης γάρ…
Το πρωί που έχω όλη τη καλή διάθεση να ‘καταπολεμήσω’ την εαρινή μου κόπωση, θα δώσω στον οργανισμό μου όλες τις σωστές τροφές, τα στοιχεία, τις βιταμίνες για να στυλωθεί…

My first
Ωμά καρότα, πράσινο μήλο, ένα σέλερυ, ψιλοκομμένο φρέσκο τζίντζερ, χυμός από μερικά πορτοκάλια, όλα στο μπλέντερ, πραγματικό μπουστάρισμα!!!

My next
Βαθύ χρώμα- χάρμα οφθαλμών, απλό, θρεπτικό και αρκετά ξινό για να το θυμάσαι… παντζάρι και ανανάς ποιος θα το πίστευε;;;

στη συνέχεια της ημέρας, ομολογώ, η διάθεση μου αλλάζει, γίνεται κάπως ασυμβίβαστη, σαν την Ερμία, και αποκτάει έναν δικό της χαρακτήρα, αγγλιστί it has a mind of its own!!!
κι επειδή, κάπως, μου έμεινε αυτή η πληροφορία για την καταλληλότητα των ξηρών καρπών, αλλά σκέτοι δεν πάνε, σκέφτομαι…μήπως να σκαρώσω ένα μιλκσέικ με καραμελωμένα αμύγδαλα; μήπως να βάλω και λίγη μαύρη σοκολάτα για ενέργεια και ας πούμε λίγο μαύρο ρούμι ή μπέρμπον;;; σαν να πήρε να βραδιάζει…

My everything

Oh spring fatigue I’m so over you!!!

My First Smoothie
για 1-2 ποτήρια

3 καρότα
1 πράσινο μήλο
3 μικρά πορτοκάλια
1 σέλερυ στικ
1 εκ. ρίζα τζίντζερ

My Next Smoothie

3 παντζάρια βρασμένα
200 γρ. ανανά
80 ml χυμό ανανά

*στο μπλέντερ, σερβίρω με πάγο

My Everything The Milkshake
για 1-2 ποτήρια

για τη σως σοκολάτα
150 γρ. κουβερτούρα
150 γρ. κρέμα γάλακτος
30 γρ. βούτυρο
2 κουταλιές σπασμένα αμύγδαλα
400 γρ. παγωτό βανίλια
200 γρ. γάλα
1-2 μεζούρες μαύρο ρούμι ή μπέρμπον

για τη σαντιγί
150 γρ. κρέμα γάλακτος
1 κουταλιά

Για να φτιάξετε τη σως σοκολάτα, λιώνετε όλα τα υλικά σε χαμηλή φωτιά σε μπεν μαρί ανακατεύοντας κατά διαστήματα, αφήνετε τη σως να κρυώσει. Με ένα σύρμα ζαχαροπλαστικής ανακατεύετε το παγωτό βανίλια με το γάλα και τέλος το ρούμι, με αυτόν τον τρόπο το μιλκσέικ θα είναι αρκετά κρεμμώδες! Σε ένα παγωμένο μεταλλικό μπολ χτυπάτε την κρέμα γάλακτος με την άχνη σε σαντιγί.
Περιχύνετε το ποτήρι με τη σως σοκολάτας και μια κουταλιά από τα αμύγδαλα. Αδειάζετε στο ποτήρι το μείγμα του παγωτού και τέλος βάζετε τη σαντιγί κι ό,τι σας κάνει κέφι στο τέλος!!!

Nights in Gin Tonic, από την θεωρία στην πράξη

Λοιπόν έχουμε και λέμε: φυσιολογία της γεύσης, γευστικοί κάλυκες κτλ κτλ
Στην ανθρώπινη γλώσσα υπάρχουν αυτά τα μικροσκοπικά αισθητήρια όργανα που αναγνωρίζουν τις 5 βασικές γεύσεις ( πικρή, αλμυρή, ξινή, γλυκιά και ουμάμι* αυτό θα το πιάσουμε άλλη φορά, είναι θέμα από μόνο του!!!)

Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι η πικρή γεύση αναγνωρίζεται από τον άνθρωπο ως δυσάρεστη ή ενοχλητική… σ’ αυτό το σημείο ξεκινάει το δικό μου πρόβλημα, σ’ αυτή τη συγκεκριμένη γραμμή σταματάω την ανάγνωση… γιατί πολύ απλά μετά τα όξινα, τα πικρά είναι τα αγαπημένα μου.-  ξέρω, η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, κλισέ αλλά πραγματικότητα!

Αυτή λοιπόν, η ιδιαιτερότητα στους γευστικούς μου κάλυκες, καταλήγω, είναι που κάνει την γεύση του τζιν τόνικ, εάν και πικρή, τόσο ευχάριστη σε εμένα!!! Φυσικά, η αφορμή για να γράψω αυτά που γράφω δεν είναι οι γευστικοί μου αισθητήρες αλλά οι περυσινές καλοκαιρινές βραδιές που πέρασα με αγαπημένους φίλους και πολλά, μα πάρα πολλά τζιν τόνικ, αποκλειστικά και μόνο τζιν τόνικ. Οπότε αναρωτήθηκα, για ποιους λόγους αγαπάω τόσο πολύ αυτή τη πικρή γεύση… και μετά διάβασα και googlara και σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κάποια ενδιαφέροντα ευρήματα περί τόνικ & τζιν!!!

Ας αρχίσω με το τόνικ, για το οποίο πολύ κουβέντα έγινε φέτος το καλοκαίρι. Εάν σκεφτεί κανείς ότι η αρχική του χρήση ήταν από άγγλους στρατιώτες στην Ινδία για την καταπολέμηση της ελονοσίας, τότε δεν τα πήγε κι άσχημα στην πορεία!!! Α και να μην ξεχάσω να σας πω ότι η πικρή γεύση του τόνικ οφείλεται στην κινίνη!!! Όσο μεγαλύτερη περιεκτικότητα τόσο περισσότερη πίκρα, τόσο περισσότερο μου αρέσει!!! Για το diet tonic water δεν θα σας πω πολλά γιατί πολύ απλά ντρέπομαι… σας ενημερώνω ωστόσο ότι υπάρχει και μπορείτε να το αγοράσετε, η ευθύνη του αποτελέσματος είναι δικιά σας.

Τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά, GIN, το όνομα του οποίου προκύπτει από το juniper, ή κέδρος στην γλώσσα μας, το βασικό του συστατικό. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες Gin και μπλα μπλα μπλα…

Ευχαριστώ, από καρδιας, τους Ιταλούς μοναχούς του 11 αιώνα για την πρώτη απόπειρα, ever, να φτιάξουν τζιν καθώς και τον Ολλανδό γιατρό Franciscus Sylvius για την τελειοποίηση του τoν 17 αιώνα, Respect!

Τζιν τόνικ λοιπόν:

Παγάκια, μια μεζούρα τζιν ( περί ορέξεως ουδείς λόγος), μια φέτα λάιμ & λίγο χυμό λάιμ ( στο συγκεκριμένο τζιν, της φωτογραφίας, ενδείκνυται το αγγούρι και όχι το λάιμ!!!) και τέλος Indian Tonic Water, όσο πιο πικρό τόσο το καλύτερο! Οι αναλογίες τζιν και τόνικ είναι συνήθως 1 προς 1 ή 1 προς 2, το αφήνω σε εσάς!!!

Oh enjoy!!!

υ.γ.1 για τους υπολογισμούς που κάναμε με την Ι. για την κατανάλωση των τζιν τόνικ πέρυσι το καλοκαίρι, δεν θα σας γράψω… άλλωστε τα εν οίκω μη εν δήμω!

υ.γ.2 επίσης να μην ξεχάσω: Don’t drink and drive!!!

υ.γ.3 το τζιν αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για ένα ορεκτικό… ακολουθεί

 

Ταρτάρ Σολομού μαριναρισμένο σε τζιν & λάιμ

Για 4 άτομα

για να φτιάξετε το ταρτάρ θα χρειαστείτε τα εξής υλικά

1 φιλέτο φρέσκου σολομού 500 γραμμαρίων

χυμό από 2 lime ή λεμόνια

1,5 μεζούρα τζιν ( όχι ιδιαίτερα ξηρό)

2 κουταλιές φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο

2 κουταλιές  σχοινόπρασο ψιλοκομμένο

3 κουταλιές ελαιόλαδο

1 μικρό αγγουράκι ψιλοκομμένο-καρέ

1 κ.γ. κέδρος σπασμένος στο γουδί

αλάτι

*φρεσκοτριμμένο πιπέρι, προεραιτικό!

Αφαιρείτε το δέρμα από το φιλέτο σολομού.

Κόβετε το φιλέτο του σολομού σε πολύ μικρά κομμάτια και τα τοποθετείτε σε ένα μεγάλο μπολ.

Σε ένα μπολ προσθέτετε στο μπολ τον χυμό lime, το ελαιόλαδο, το τζιν, το σχοινόπρασο,  τον κέδρο, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ανακατεύετε.

Αδειάζετε τη μαρινάδα στο μπολ με τον σολομό και αφήνετε το μείγμα να μαριναριστεί, σκεπασμένο στο ψυγείο, για 20 λεπτά,  προσθέτετε το αγγουράκι και το φρέσκο κρεμμυδάκι και ανακατεύετε .

Για μια μερίδα γεμίζετε ένα μικρό γυάλινο μπολ με το μείγμα του σολομού και το σερβίρετε όπως είναι με μερικές φέτες φρέσκο ψωμί.

Εάν σας κάνει κέφι σερβίρετε το ταρτάρ σας  πάνω σε ένα μείγμα από φρέσκα μυρωδικά.

Oh enjoy!!!

Για μένα το να φτιάχνω τάρτες είναι ουσιαστικά μια παρόρμηση (όπου παρόρμηση= ενσυνείδητη ή υποσυνείδητη, έντονη και ισχυρή τάση που αισθάνεται κάποιος για την εκτέλεση συγκεκριμένης πράξης). Ενσυνείδητη τάση δεν θα την έλεγα, ισχυρή θα την χαρακτήριζα, σίγουρα ισχυρή και τώρα που το σκέφτομαι να τος ο φούρνος, πάλι ξεπροβάλει για να ψηθεί η τάρτα μου… παρόρμηση και εμμονή συνάμα, να τα κοιτάξω λίγο τα θεματάκια μου!!! Αλλά τα είπαμε, πρέπει να βρισκόμαστε, να πίνουμε ένα ποτήρι κρασί, δύο – τρία στην περίπτωση μας, να το συνοδεύουμε και  με κάτι κάτι, απλό αλλά νόστιμο. Ας πούμε μια τάρτα και μια σαλάτα, μαζί τους κι ένα ωραίο, γευστικό και με χαρακτήρα, τυρί… τόσο απλό, ίσα ίσα για να βρεθούμε, μια ωραία αφορμή μας δίνει η τάρτα λοιπόν! Συνήθως δεν χρησιμοποιώ σφολιάτα, αλλά αυτή η βουτυράτη γεύση της με κερδίζει μερικές φορές, να πω πως δεν μου αρέσει;;;

Άλλη μεγάλη αδυναμία μου τα καραμελωμένα κρεμμύδια, μπορώ να τα φάω με το κουτάλι, από το τηγάνι, αλλά είμαι εγκρατής άνθρωπος εγώ (ψέμα μεγάλο) θα τα αφήσω στην άκρη για την τάρτα, είπαμε είναι για την τάρτα Άννα!!!

Επίσης το σοταρισμένο μπέικον, τόσο που να είναι λίγο τραγανό στο δάγκωμα, δεν μπορώ να πω πως δεν το απολαμβάνω… ε και την χαριστική βολή την δίνει το μπλε τυρί, αυτό με την πενικιλίνη! Καταλαβαίνω πως κάποιοι δεν το αγαπούν, είναι έντονη και ιδιαίτερη η γεύση του, είναι από τα τυριά που ή τα αγαπάς ή δεν τα πλησιάζεις! Ας βάλετε μια γραβιέρα στη θέση του, λίγο έντονη, πιπεράτη, ίσως και μια κεφαλογραβιέρα… καλό είναι να έχουμε εναλλακτικές, να είμαστε κάπως ευέλικτοι!

Επίσης, θα σας πρότεινα μια πράσινη σαλάτα , με ένα γλυκόπικρο ντρεσινγκ. Εαν το αγαπάτε πολύ, συνοδεύσατε με το μπλε τυρί ή την γραβιέρα, για τους εναλλακτικούς αυτό. Για κρασί κατευθυνθείτε σε κόκκινο, με σώμα και αρωματικό, άλλωστε το κόκκινο δεν έχει εποχή, ό,τι κι αν έχετε ακούσει, μύθος….

με κείνα και με τ’αλλα το στήσαμε το «ελαφρύ» μας δείπνο, ας το απολαύσουμε παρέα, ίσως να χορεύαμε κιόλας ξυπόλητοι;;; από παρόρμηση…

 

Τάρτα με Καραμελωμένα Κρεμμύδια & Μπέικον

για 3-4 άτομα

υλικά

1 φύλλο σφολίατας

2 μεγάλα κρεμμύδια κομμένα σε ροδέλες 13κ.

1 κουταλιά ελαιόλαδο

1 κουταλιά ξύδι βαλσάμικο

1 κουταλιά καστανή ζάχαρη

αλάτι πιπέρι

200 γρ. μπέικον κομμένο σε μικούς κύβους

180 γρ. μπλέ τυρί

*προθερμασμένος φούρνος, αέρα, 180 C

για να φτιάξεις τη σφολιάτα τρυπάς τη σφολιάτα με ένα πιρούνι και τη χαράσεις ελαφρώς περιμετρικά (αφήνοντας 1,5 εκ. ). Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνεις γι 2-3 λεπτά, σε μέτρια φωτιά, το ελαιόλαδο και σοτάρεις τα κρεμμύδια με λίγο αλάτι, για 10-12 λεπτά, “σβήνεις” με το βαλσάμικο και τη καστανή ζάχαρη, ανακατεύοντας με μια κουτάλα. Αφαιρείς τα κρεμμύδια από το σκεύος και σοτάρεις για 4-5 λεπτά το μπέικον ( για πιο τραγανό το αφήνεις ακόμη 3-4 λεπτά). Τοποθετείς το φύλλο της σφολιάτας σε αντικολλητικό χαρτί πάνω σε ένα ταψί ( δηλαδή δεν χρειάζεται ταρτιέρα!), απλώνεις τα καραμελωμένα κρεμμύδια, το μπέικον και τέλος το μπλε τυρί που έχεις σπάσει σε κομμάτια μικρά. Λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι και στο φούρνο για 20 περίπου λεπτά. Η τάρτα είναι ωραία ζεστή και χλιαρή και κρύα και εαν μείνει… από το ψυγείο την επόμενη μέρα!

 

Έφτιαξα αυτά τα σοκολατάκια με μαύρη πικρή σοκολάτα, γιατί μου αρέσει το γλυκό να έχει πάντα μια επίγευση πικρού! Γιατί νομίζω πως  δοκιμάζοντας το πικρό εκτιμάς καλύτερα και το γλυκό. Δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα οι συγκρίσεις αλλά πως να το κάνουμε το παιχνίδι των γεύσεων στηρίζεται στις εναλλαγές ,από πικρό σε γλυκό, από γλυκό σε καυτερό και πάει λέγοντας!

Γι αυτό η γλυκόπικρη σοκολάτα, το πικραμύγδαλο, το εκρηκτικά καυτερό μπούκοβο και το αρωματικό μαύρο ρούμι συνδυάζονται, για να γευθείς σε ένα μόνο σοκολατάκι όλες αυτές τις εναλλαγές… αυτό που το βάζεις στο στόμα, κλείνεις τα μάτια και είναι σαν να βλέπεις πυροτεχνήματα μικρά στην αρχή και μεγάλα, φαντασμαγορικά στη συνέχεια… μετά θες κι άλλο γιατί πόσες φορές σου συμβαίνει αυτό το μοναδικό;

Χρησιμοποίησα το μπούκοβο και το ρούμι με αρκετή σύνεση ομολογώ, μια «αρετή» που δεν με είναι από τις κυρίαρχες του χαρακτήρα μου….παρακαλώ νιώστε ελεύθεροι να αυτοσχεδιάσετε στις ποσότητες & Let me know!!! Άλλωστε μερικοί το προτιμούν καυτό… περί ορέξεως  ουδείς λόγος!

Oh do enjoy!!!

 

Spicy Chocolate Truffles

υλικά

600 γρ. κουβερτούρα

180 ml  κρέμα γάλακτος

2 κ.γ. πικραμύγαλο (εκχύλισμα)

1,5  κουταλιά μπούκοβο

1 σφηνάκι μαύρο ρούμι

 

για να φτιάξετε τα τρουφάκια, λιώνετε σε χαμηλή φωτιά, για να μην καεί η σοκολάτα,  σε μπεν μαρί τη σοκολάτα με τη κρέμα γάλακτος, ανακατεύοντας τακτικά. Όταν η σοκολάτα έχει λιώσει και το μέιγμα γυαλίζει κατεβάζετε από τη φωτιά. Προσθέτετε τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύετε. Σε ένα ταψάκι 20 x 20 εκ. στρώνετε αντικολλητικό χαρτί και αδειάζετε το μείγμα της σοκολάτας. Τοποθετείτε για 3-4 ώρες στο ψυγείο. Κόβετε με ένα ίσιο μαχαίρι σε μικρά σοκολατάκια, βουτώντας το μαχαίρι πάντα σε ένα ποτήρι με νερό, για να μην κολλάει το μαχαίρι στη σοκολάτα. Η υφή είναι αρκετά μαλακή ακόμα κι όταν περάσου οι 3 ώρες στο ψυγείο.

*διατηρούνται για τουλάχιστον μια εβδομάδα στο ψυγείο.

Όταν λοιπόν αυτό το… with a little help from my friends, αποδεικνύεται περίτρανα πως ισχύει, δεν μπορώ παρά να νιώθω απέραντη χαρά για τη ζωή! Ναι το ομολογώ, είμαι βαθιά συναισθηματική, ναι μερικές φορές είμαι drama queen, αλλά προσπαθώ να εκτιμώ ό,τι μου δίνεται τόσο απλόχερα…
κι εκεί που, για ακόμη μια φορά, η συμβολή ενός φίλου ήταν απαραίτητη, η Αμαλία με τον μοναδικά αφοπλιστικό της τρόπο μου έδωσε την λύση: « γιατί δεν κάνεις κάτι με αβοκάντο και ίσως ντομάτα που είναι και δροσιστικός συνδυασμός; Ανοίγει και ο καιρός άλλωστε…»
Μα πως δεν το είχα σκεφτεί; Ξαφνικά ήταν ολοφάνερο πως το βουτυρένιο αβοκάντο έπρεπε να συνδυαστεί με γεύσεις ξινές, αλμυρές, δροσερές και κάπως πικάντικές… φυσικά ήξερα ποια υλικά θα μου έδιναν αυτό το γευστικότατο αποτέλεσμα, άλλωστε είναι όλα πολύ πολύ αγαπημένα μου!

*κι όπως λέει κι ο  μπρο ο συνδυασμός τα σπάει

 Το αβοκάντο θέλει μερικές, συγκεκριμένες αλλά απλές κινήσεις για να σας «φανερωθεί»…

Το κοτόπουλο, αποκτάει ένα κάποιο ενδιαφέρον με λίγη- αρκετή δηλαδή- καπνιστή πάπρικα, and so on and so forth…

Oh enjoy, really do!!!

Open Sandwiches with Avocado Spread
για 2-4 άτομα

υλικά
2 φέτες ψωμί του τοστ, φρυγανισμένες
μισή μπαγκέτα, κομμένη στη μέση
2 φιλέτα κοτόπουλο από μπούτι κομμένα σε μικρά κομμάτια
150 γρ. καπνιστό σολομό
2 αβοκάντο, ώριμα
2 λάιμ
½ ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 μεσαία τομάτα ψιλοκομμένη
2 κουταλιές φρέσκο κόλιανδρο ψιλοκομμένο
ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
2 κ.γ. καπνιστή πάπρικα
1 κ.γ. πάπρικα

για να τα φτιάξετε
τοποθετείτε τα ωραία σας ποτήρια – σφηνάκια και το μπουκάλι της τεκίλας στην κατάψυξη…
Κόβετε το αβοκάντο σε μικρά κομμάτια και ρίχνετε μια κουταλιά ελαιόλαδο, χυμό από μισό λάιμ, αλάτι, πιπέρι και με ένα πιρούνι το «πατάτε» μέχρι να γίνει πουρές (εγγυημένο αγχολυτικό). Σε ένα βαθύ πιάτο ανακατεύετε τα ¾ της ψιλοκομμένης τομάτας, με το κρεμμύδι και τον κόλιανδρο, ελάχιστο ελαιόλαδο, αλάτι και λάιμ.
Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ψήνετε για 7-8 λεπτά, ανακατεύοντας σταθερά, τα κομμάτια του κοτόπουλου, τα οποία έχετε μαρινάρει για 15 λεπτά σε ένα βαθύ πιάτο με λίγο ελαιόλαδο, αλάτι και τις δύο πάπρικες.
Παίρνετε τα ψωμιά, απλώνετε το αβοκάντο, στην εκδοχή με το κοτόπουλο βάζετε το μείγμα της τομάτας με τον κόλιανδρο, στην εκδοχή με τον καπνιστό σολομό βάζετε σκέτη την ψιλοκομμένη τομάτα. Τελειώνετε αντίστοιχα με το κοτόπουλο και τον καπνιστό σολομό και αρκετές σταγόνες λάιμ παντού.

Τη συνέχεια μπορείτε να την φανταστείτε, ανοίγετε την κατάψυξη….

θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτή εδώ τη συνταγή αλλά δεν ξέρω τι να γράψω, λες και μου τελείωσαν οι λέξεις απόψε, λες και δεν μπορώ να γράψω στο χαρτί όλα αυτά που δεν χωράνε στο μυαλό μου. Με εκείνα και με τ’άλλα έρχεται και το Πάσχα, τι να πω περναέι γρήγορα ο καιρός οπότε ας θεωρήσουμε τούτη εδώ τη συνταγή κάπως επίκαιρη, έχει και τσουρέκι!!! Θα σας γράψω λοιπόν δυό τρία λόγια…

Φαντάζομαι μέρες που είναι, τσουρέκι βρίσκει κανείς στα περισσότερα σπίτια, όσο υπάρχουν γιαγιάδες που τα φτιάχνουν, όσο υπάρχουν φουρναραίοι που τα ψήνουν, όσο υπάρχουμε κι εμείς που τα τρώμε. Έχω καταναλώσει στη ζωή μου θαρρώ, αρκετά κιλά τσουρέκι, από φρέσκο βουτυγμένο στο κρύο γάλα κι αργότερα στον καφέ -αξεπέραστο πρωινό- μέχρι και μπαγιάτικο τσουρέκι στη φρυγανιέρα με μαρμελάδα βερίκοκο και κάποια γραβιέρα απ’ αυτές που “τραβάνε” λίγο…

Αλλά σκέφτομαι, και τι άλλο να κάνεις με το τσουρέκι που απέμεινε, μα να πάει χαμένο;;; κι εαν το έχεις φάει κι έτσι κι αλλιώς να μην δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό;;

ε και λίγη σοκολάτα του πάει του τσουρεκιού κι αυτή τη φορά θέλω μπλε φρούτα, αυτά του δάσους…

το τσουρέκι όμως, σας διαβεβαιώ, αναζητά να επιστρέψει στον φούρνο, όπως ο δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος, γι αυτό θα του δώσω για ακόμη μια φορά αυτό που θέλει…. λίγο πριν το καταβροχθίσω!!!

Oh enjoy pre – after Easter or whenever!!!

 

 

Πουτίγκα με Τσουρέκι

υλικά για 4 άτομα (ή για 2 για μεγαλύτερες ποσότητες)

140 γρ. κουβερτούρα

50 ml κρέμα γάλακτος

3 αυγά

200 ml κρέμα γάλακτος

2 κουταλιές ζάχαρη καστανή (προεραιτικό)

1,5 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας

1/2 τσουρέκι

80 γρ. μαρμελάδα φρούτα του δάσους ή όποια μαρμελάδα σας αρέσει!

φιλέ αμύγδαλο για το πασπάλισμα

 

για να φτιάξετε την πουτίγκα

σε μπεν μαρί, σε χαμηλή φωτιά, λιώνετε την κουβερτούρα με την κρέμα γάλακτος (50 γρ.) ανακατεύοντας κατά διαστήματα! κόβετε το τσουρέκι σε χοντρές φέτες, αλείφετε με τη γκανάς σοκολάτας και τη μαρμελάδα. Σε ένα μπολ χτυπάτε τα αυγά ελαφρώς, με τη κρέμα γάλακτος (200 ml), τη ζάχαρη και το εκχύλισμα βανίλιας. Τοποθετείτε τις φέτες του τσουρεκιού όρθιες σε πυρίμαχο σκεύος ( διάμετρος 20-24 εκ.) και περιχύνετε με το μείγμα αυγών & κρέμας! Πασπαλίζετε με λίγο φιλέ αμυγδάλου και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 C για 40 λεπτά.

 

 

Η συνταγή αυτή είναι για εσένα, γιατί ξέρω πόσο αγαπάς την κανέλα και τις σταφίδες και την ζάχαρη την καστανή, την αφράτη βουτυρένια ζύμη, ένα ένα και όλα μαζί… και κάπως λίγο αυτοσχεδίασα, γιατί ξέρεις πως είμαι εγώ, πρέπει κάπου να βάλω και τη δική μου πινελιά, αυτό το κάτι κάτι που πάντα μου λείπει!
Το αποτέλεσμα είναι απλό, αλλά ξέρω πως θα σου δώσει χαρά, πως θα γεμίσει το πρόσωπο σου με εκείνο το πλατύ χαμόγελο, το μεταδοτικό!!! γιατί ξέρεις να βρίσκεις τη χαρά στα απλά πράγματα… καθώς έφτιαχνα αυτό το γλυκό, το θυμήθηκα μετά από καιρό, σ’ ευχαριστώ που μου το έμαθες!

εξαιρετικά αφιερωμένο στους αγαπημένους μου φίλους!

για πρώτη φορά, θα στο φτιάξω με όλη μου την αγάπη και θα σου δείξω πώς να το φτιάχνεις, βήμα προς βήμα… μετά θα σε αφήσω να το φτιάξεις μόνος σου, αλλά να ξέρεις πως είμαι πάντα εδώ εάν με χρειαστείς!

Cinnamon & Pistachio Rolls
για 12-14 κομμάτια

υλικά
1 φύλλο σφολιάτας
40 γρ. φιστίκι Αιγίνης τριμμένο
70 γρ. ζάχαρη καστανή
70 γρ. σταφίδες
25 γρ. βούτυρο λιωμένο
2 κ.γ. κανέλα
1 κ.γ. κάρδαμο
1 κρόκο αυγού

για να τα φτιάξετε
φτιάχνετε το τσάι, τον καφέ, τον χυμό ή ότι σας κάνει κέφι. Σε μια καθαρή επιφάνεια απλώνετε λίγο αλεύρι και τοποθετείτε το φύλλο της σφολιάτας και το τρυπάτε απαλά με ένα πιρούνι (step 1). Στη συνέχεια με ένα πινέλο ζαχαροπλαστικής απλώνετε στη σφολιάτα το λιωμένο βούτυρο (step2). Σε ένα μπολ ανακατεύετε την καστανή ζάχαρη, την κανέλα και το κάρδαμο και τα ρίχνετε σε όλη την επιφάνεια της σφολιάτας (step 3). Με ένα κουτάλι απλώνετε και πάλι σε όλη την επιφάνεια τις σταφίδες (step 4). Note: τις σταφίδες τις μούλιασα για λίγη ώρα σε μαύρο ρούμι, προφανώς, αλλά στο τέλος το ρούμι μου έβγαλε μια μικρή πίκρα… σκέφτομαι την επόμενη φορά να τις βάλω χωρίς να τις μουλιάσω! Μετά αρχίζετε να τυλίγετε την ζύμη (step 5), όχι πολύ σφιχτά, και με ένα πινέλο καθαρίζετε την σφολιάτα από το αλεύρι. Στο τελείωμα έχετε αφήσει μια μικρή λωρίδα κενή στη ζύμη όπου απλώνετε ξανά λίγο βούτυρο ώστε να «κολλήσει» η ζύμη και κλείνετε. Κόβετε σε κομμάτια περίπου 4 εκ. πάχος. Τοποθετείτε σε αντικολλητικό χαρτί, αλείφετε με κρόκο αυγού ανακατεμένο με ελάχιστό νερό.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, 180 C για 23-25 λεπτά.
Εάν έχει μείνει καφές, τσάι κτλ είναι τέλειος συνδυασμός… όσο είναι ζεστά!

Oh enjoy!